...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Dessiderium, czyli melodic/progressive death metalowy projekt gitarzysty oraz basisty takich formacji Arkaik, Empyrrhic oraz Nullingrots – Alexa Haddada.
Krążek 'Aria' ukazał się 10 grudnia 2021. Album został wydany nakładem The Artisan Era. Za nagrywanie odpowiada Alex Haddad. Perkusję zarejestrował Brody Smith. Miksami oraz masteringiem zajął się były gitarzysta zespołu Aborted – Mendel Bij De Leij. Okładkę zaprojektował Adam Burke.



Na płytę trafiłem przypadkowo jak to często bywa.
Urzekła mnie na poziomie, którego się nie spodziewałem, jej rozległe kompozycje całkowicie mnie pochłaniają, nawet jeśli nie do końca jeszcze ogarniam ich strukturę. Więcej czasu z Arią może przynieść głębsze zrozumienie.

Mogę tylko żałować, że nie poznałem jej w momencie wydania, wtedy, w trakcie miesiąca miodowego poznalibyśmy się dogłębnie (cokolwiek to znaczy...).

FA


Despite the fact that Dessiderium’s been around for about a decade and has released 3 previous studio albums to date, this project flew completely under the radar for me, and it just so happens to be exactly around the area of what I like to hear most, progressive, techy and extreme. But if there’s anything a band owning those adjectives can do to grab my attention, it’s signing to The Artisan Era, and in order to release the 4th studio album “Aria”, Dessiderium did just that.

As it turns out, this is a one-man project by Arkaik guitarist Alex Haddad, and with that in mind I would expect nothing but aggression and extreme technicality, but Dessiderium offers a more diverse and unexpected approach to extremity. I would probably place the sound that can be heard on “Aria” somewhere in between progressive technical death metal and melodic post-black metal, with composition style drawing much from the former while the atmosphere and emotional package seems to be more rooted in the latter.

The first thing to draw any prog-nerd’s attention is the affinity for ridiculous song length, with the shortest track and first released single ‘Moon Lust Delirium’, clocking in at just over 9 minutes and all other songs going beyond the 10-minute mark. As a result, this is a 5-track one-hour long album. And the best part is, the variety in composition and evolutionary nature of the tracks makes those lengths fully worthwhile. There is no irrelevant content for the entire duration of the album.

Based on the first single, hearing shrieky vocals, consistent use of blast beats and tremolo picking guitars, I expected this to reside mainly in black-metal territory, although with a modern sound and progressive tendencies. But after a stream of the full-length I was easily convinced that this project refuses genre boundaries and taps into many different faces of extreme metal, as well as some other influences. The 15-minute opener ‘White Morning in a World She Knows’ kicks off with a beautiful and ethereal clean guitar intro that takes its time adding flowery details of noodly intricate yet melodic playing. Then a gradual build-up occurs with clean vocals, groovy drums and mumbly bass seeping in, cramming more and more details before double kicks and extreme elements kick in. The actual driven guitar and screaming vocals are the last pieces to show up and complete the epic soundscape.

From there on, the album goes on a rampant yet emotional journey of cathartic progressive mayhem, maintained in fluid order. The riffs go anywhere from black-metal styled tremolo picking to extensive odd-timed patterns that make it hard to recognize any sort of repetition. I feel the effect and production places the riffage in a black metal sound while the composition itself sounds rather like what you’d expect to hear from the likes of Persefone. The bass doesn’t take the tech-death path of fluidity but rather resides in the low-end rumbling while the riffs do their work. However, it gets plenty of moments to shine when the driven guitars are silenced and the clean parts take over. There are repeated moments in the album where the riffs halt and the atmosphere clears out, leaving melodic aspects like clean vocals, guitars and orchestrations to shine, and it is also in these moments that the bass parts show their most melodic and intricate side. A highlight of this sort must certainly be the blast-beat heavy yet completely riff-stripped intro to the second track ‘Pale’. We also get lead guitars, not necessarily in actual solos but rather in majestic melodies that open up the soundscape for some truly impressive cinematic moments. The drum parts, I must say, are absolutely spectacular. The amount of dynamic groove, detailed strummery and clever, playful alternation between blasting and groove that happens in this album is so clever and expressive that it makes the drums sound like an animated character. The only downside to it is that, to my knowledge, they are programmed, which is surprising given that they actually sound quite raw and natural. I guess technology keeps advancing. Vocally, I’m much more impressed by the cleans than the scream. The clean vocals have a very emotional and tender delivery, sometimes growing more intense and cathartic while the screams get pretty monotonous, laying in a typical post black shriek, although with much better pronunciation and definition.

And if we’re talking vocals, we can also have a look at the lyrics and concept. While I can’t say I’m entirely sure with the lyrical content in this one, it appears to be presenting a dreamlike romance between a first-person protagonist and a woman named Aria who may or may not be real. It starts off pretty, goes delusional pretty quick, deals with despair, confusion and desire as well as potentially fake bliss and terminates with an also probably not so real death of Aria. It may just be that the entire adventure happens in a dream space rather than reality. I assume this because there’s a surreal tone to the whole thing that especially shines when pizzicato-driven orchestral soundscapes emerge or layers of hypnotic clean vocals. It’s as impressive as it is potentially confusing, and personally I love it, especially given that this is happening in an album that’s otherwise loaded with death metal and black metal extremity. So if that sort of mix sounds like something that you might be intrigued by, be sure to check out “Aria”. I tell you, it’s quite a journey.

andreipianoman



..::TRACK-LIST::..

1. White Morning in a World She Knows 15:13
2. Pale 10:59
3. Aria 13:41
4. Moon Lust Delirium 09:15
5. The Persecution Complex 11:26



..::OBSADA::..

All music and words written and recorded by Alex Haddad
Drum programming by Brody Smith
Artwork by Adam Burke
Mixed and mastered by Mendel Bij De Leij
Music written in the years of 2013-2017





https://www.youtube.com/watch?v=mUmgrty4Fa4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Dessiderium, czyli melodic/progressive death metalowy projekt gitarzysty oraz basisty takich formacji Arkaik, Empyrrhic oraz Nullingrots – Alexa Haddada.
Krążek 'Aria' ukazał się 10 grudnia 2021. Album został wydany nakładem The Artisan Era. Za nagrywanie odpowiada Alex Haddad. Perkusję zarejestrował Brody Smith. Miksami oraz masteringiem zajął się były gitarzysta zespołu Aborted – Mendel Bij De Leij. Okładkę zaprojektował Adam Burke.



Na płytę trafiłem przypadkowo jak to często bywa.
Urzekła mnie na poziomie, którego się nie spodziewałem, jej rozległe kompozycje całkowicie mnie pochłaniają, nawet jeśli nie do końca jeszcze ogarniam ich strukturę. Więcej czasu z Arią może przynieść głębsze zrozumienie.

Mogę tylko żałować, że nie poznałem jej w momencie wydania, wtedy, w trakcie miesiąca miodowego poznalibyśmy się dogłębnie (cokolwiek to znaczy...).

FA


Despite the fact that Dessiderium’s been around for about a decade and has released 3 previous studio albums to date, this project flew completely under the radar for me, and it just so happens to be exactly around the area of what I like to hear most, progressive, techy and extreme. But if there’s anything a band owning those adjectives can do to grab my attention, it’s signing to The Artisan Era, and in order to release the 4th studio album “Aria”, Dessiderium did just that.

As it turns out, this is a one-man project by Arkaik guitarist Alex Haddad, and with that in mind I would expect nothing but aggression and extreme technicality, but Dessiderium offers a more diverse and unexpected approach to extremity. I would probably place the sound that can be heard on “Aria” somewhere in between progressive technical death metal and melodic post-black metal, with composition style drawing much from the former while the atmosphere and emotional package seems to be more rooted in the latter.

The first thing to draw any prog-nerd’s attention is the affinity for ridiculous song length, with the shortest track and first released single ‘Moon Lust Delirium’, clocking in at just over 9 minutes and all other songs going beyond the 10-minute mark. As a result, this is a 5-track one-hour long album. And the best part is, the variety in composition and evolutionary nature of the tracks makes those lengths fully worthwhile. There is no irrelevant content for the entire duration of the album.

Based on the first single, hearing shrieky vocals, consistent use of blast beats and tremolo picking guitars, I expected this to reside mainly in black-metal territory, although with a modern sound and progressive tendencies. But after a stream of the full-length I was easily convinced that this project refuses genre boundaries and taps into many different faces of extreme metal, as well as some other influences. The 15-minute opener ‘White Morning in a World She Knows’ kicks off with a beautiful and ethereal clean guitar intro that takes its time adding flowery details of noodly intricate yet melodic playing. Then a gradual build-up occurs with clean vocals, groovy drums and mumbly bass seeping in, cramming more and more details before double kicks and extreme elements kick in. The actual driven guitar and screaming vocals are the last pieces to show up and complete the epic soundscape.

From there on, the album goes on a rampant yet emotional journey of cathartic progressive mayhem, maintained in fluid order. The riffs go anywhere from black-metal styled tremolo picking to extensive odd-timed patterns that make it hard to recognize any sort of repetition. I feel the effect and production places the riffage in a black metal sound while the composition itself sounds rather like what you’d expect to hear from the likes of Persefone. The bass doesn’t take the tech-death path of fluidity but rather resides in the low-end rumbling while the riffs do their work. However, it gets plenty of moments to shine when the driven guitars are silenced and the clean parts take over. There are repeated moments in the album where the riffs halt and the atmosphere clears out, leaving melodic aspects like clean vocals, guitars and orchestrations to shine, and it is also in these moments that the bass parts show their most melodic and intricate side. A highlight of this sort must certainly be the blast-beat heavy yet completely riff-stripped intro to the second track ‘Pale’. We also get lead guitars, not necessarily in actual solos but rather in majestic melodies that open up the soundscape for some truly impressive cinematic moments. The drum parts, I must say, are absolutely spectacular. The amount of dynamic groove, detailed strummery and clever, playful alternation between blasting and groove that happens in this album is so clever and expressive that it makes the drums sound like an animated character. The only downside to it is that, to my knowledge, they are programmed, which is surprising given that they actually sound quite raw and natural. I guess technology keeps advancing. Vocally, I’m much more impressed by the cleans than the scream. The clean vocals have a very emotional and tender delivery, sometimes growing more intense and cathartic while the screams get pretty monotonous, laying in a typical post black shriek, although with much better pronunciation and definition.

And if we’re talking vocals, we can also have a look at the lyrics and concept. While I can’t say I’m entirely sure with the lyrical content in this one, it appears to be presenting a dreamlike romance between a first-person protagonist and a woman named Aria who may or may not be real. It starts off pretty, goes delusional pretty quick, deals with despair, confusion and desire as well as potentially fake bliss and terminates with an also probably not so real death of Aria. It may just be that the entire adventure happens in a dream space rather than reality. I assume this because there’s a surreal tone to the whole thing that especially shines when pizzicato-driven orchestral soundscapes emerge or layers of hypnotic clean vocals. It’s as impressive as it is potentially confusing, and personally I love it, especially given that this is happening in an album that’s otherwise loaded with death metal and black metal extremity. So if that sort of mix sounds like something that you might be intrigued by, be sure to check out “Aria”. I tell you, it’s quite a journey.

andreipianoman



..::TRACK-LIST::..

1. White Morning in a World She Knows 15:13
2. Pale 10:59
3. Aria 13:41
4. Moon Lust Delirium 09:15
5. The Persecution Complex 11:26



..::OBSADA::..

All music and words written and recorded by Alex Haddad
Drum programming by Brody Smith
Artwork by Adam Burke
Mixed and mastered by Mendel Bij De Leij
Music written in the years of 2013-2017





https://www.youtube.com/watch?v=mUmgrty4Fa4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Nowy album Tenebris, jednego z najbardziej oryginalnych polskich zespołów metalowych. Założony w Łodzi w 1991 roku, zespół zaczynał jako przedstawiciel death metalu, by szybko włączyć do swojego brzmienia wpływy muzyki progresywnej a nawet elementy jazzu.

Tekstowo nowa płyta to koncept na powstanie którego olbrzymi wpływ miała książka Joanny Salomon "Latarka Gombrowicza". Kochanowski w interpretacji Tenebris, to zdecydowanie nie ten sam twórca, co prezentowany podczas lekcji szkolnych. Jego pisma to celowo skonstruowany labirynt, oparty na pitagorejskiej filozofii liczb. Szlachcic-poeta spod lipy, przeistacza się w kogoś, studiującego i praktykującego coś, co kiedyś i dziś nazywa się magią. Idea odrodzenia Kochanowskiego jako wieszcza, który przewyższa nawet Mickiewicza, stała się bardzo bliska zespołowi, stąd bezkompromisowy tytuł albumu.

Okładka płyty, będąca adaptacją szkicu Jana Matejki przedstawiającym jego wizję Jana Kochanowskiego, dodatkowo wspiera tę narrację. Sugeruje ona, że popularne postacie historyczne są często spłaszczane w masowym postrzeganiu, a za ich wizerunkiem kryje się o wiele więcej nieoczekiwanych historii.

Na płycie pojawiają się również goście specjalni: Maciej Pasiński (ex-Sirrah, obecnie Pincer Consotrium) w chórkach, wspaniały klarnecista jazzowy Paweł Szamburski oraz Sylwia Levy.

Wydawca


Kurcze, nigdy nie byłem ich fanem. Pewnie dlatego, że w 1994 roku, kiedy wydawali swój debiut, to na świecie rozszalała się już na dobre black metalowa zawierucha więc kolejny death metalowy album jakiejś kapeli z Polski mało mnie wtedy obchodził. Ja jebie, nawet nie wiedziałem, że nadal Tenebris istnieje, a tu nagle pojawia się w mojej skrzynce ich najnowszy materiał. Nie byłem zbytnio zadowolony tym faktem, bo raczej stronię od progresywnych wygibasów i sam z siebie po takowe nie sięgam, chyba że z recenzyjnego obowiązku. Z tego też powodu zabrałem się za przesłuchanie „Kochanowskiego”, który przerażał mnie ilością utworów, gdyż ma ich dziesięć, lecz pocieszałem się faktem, że na szczęście trwają one „po staremu” i razem oferują nieco ponad czterdzieści minut muzyki. Pierwsze chwile były ciężkie, ponieważ zestawienie śpiewanych tekstów Jana Kochanowskiego, Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza z awangardowo zagranym metalem, brzmiało po prostu głupio. Jednakże z każdą następną minutą wrażenie to traciło na sile, aż w końcu ustąpiło. Poddając się w pełni muzyce, zatopiłem się w niej głęboko, ponieważ o dziwo wciągnęła mnie swoim, polskim patosem, którego na co dzień nie znoszę. Tym razem musiałem skapitulować, ponieważ „Kochanowski” wessał mnie do swego świata, który wypełniony jest po brzegi zaskakującymi aranżacjami. Wypchany po brzegi, że aż trzeszczą szwy, zmianami tempa, mocy riffów, wirtuozerskich popisów i formami ocierającymi się o improwizację. To akordy uderzające z różnym natężeniem, układające się w wielowarstwowe tekstury, a na poszczególnych ich płaszczyznach dzieje się naprawdę dużo, windując emocje dość wysoko. Uczucia związane z romantyzmem polskim tutaj kipią przez całą długość tego krążka, zwłaszcza że wspomniane liryki doskonale zespolone są z linią instrumentów, tworząc chwytający za gardło spektakl, w którym modernistyczne zabiegi mieszają się z gęstymi i ciężkimi, death metalowymi riffami, technicznymi zawijasami i jazzowymi wariacjami. Soczyste gitary i „mosiężna” sekcja rytmiczna wspierane są przez syntezatorowe tła, a w zamykającym ten album „Szmaragdowym Somnambuliku” pojawiają się również klarnety. „Kochanowski” niesie ze sobą złożoną muzykę o nieliniowej konstrukcji, w której agresja miksuje się z melancholią i słowiańskim mistycyzmem. W warstwie wokalnej jest tutaj równie zróżnicowanie, bo śpiew Siwego Jaszy, który trafnie intonuje słowa, doskonale momentami wspierają growle gościnnie występującego w nagraniach Macieja Pasińskiego i chórki Sylwii Levy w ósmym „Kreonie”. Płyta nie dla każdego, ponieważ może odstraszać nieszablonową melodyką i niestabilną rytmiką oraz silnym pierwiastkiem poetycznym, który nie do wszystkich będzie potrafił dotrzeć. Polecam, bo to kawał bardzo dobrej i inteligentnie skomponowanej muzy, a jej polska duchowość posiada w tym przypadku odpowiedni charakter.

shub niggurath


Brand new studio album from one of Poland's most original and long-running metal bands - Tenebris. Formed in Łódź, Poland in 1991, they began as a death metal act before incorporating progressive and even jazz influences into their sound, being extremely hard to categorize as under just one metal genre.

The album title references the iconic Polish XVI century poet, visioner and magician, Jan Kochanowski. His works are shown here as a deliberate labyrinth based on Pythagorean numerology, which in turn was derived from Hermes Trismegistus. This new perspective transformed Kochanowski from a simple, pastoral poet into a practitioner of what might be called magical arts. The idea of Kochanowski as a prophet figure, transcending even Mickiewicz, became central to the album's unapologetic title.



..::TRACK-LIST::..

1. Kochanowski
2. Kosy
3. Popiel
4. Sarmacya
5. Perunowy
6. Duch
7. Wolarz
8. Kreon
9. Wieleci
10. Szmaragdowy somnambulik

The songs 'Popiel' and 'Perunowy' are fragments of Juliusz Słowacki's work, Król Duch. 'Sarmacya' is part of Jan Kochanowski's Porporzec, and the end of 'Wolarz' is a piece from Adam Mickiewicz's Dziady.



..::OBSADA::..

Siwy Jaszy - guitar, vocals, lyrics
Przemysław Dominiak - guitar, FX, keyboards
Grzegorz Graczyk - drums, samples
Bartek Polniak - bass

Guests:
Maciej Pasiński - backing vocals, growls on 'Kochanowski' and 'Perunowy'
Sylwia Levy - backing vocals on 'Kreon'
Paweł Szamburski - clarinets on 'Szmaragdowy Somnambulik'




https://www.youtube.com/watch?v=PmAbOextE80



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Nowy album Tenebris, jednego z najbardziej oryginalnych polskich zespołów metalowych. Założony w Łodzi w 1991 roku, zespół zaczynał jako przedstawiciel death metalu, by szybko włączyć do swojego brzmienia wpływy muzyki progresywnej a nawet elementy jazzu.

Tekstowo nowa płyta to koncept na powstanie którego olbrzymi wpływ miała książka Joanny Salomon "Latarka Gombrowicza". Kochanowski w interpretacji Tenebris, to zdecydowanie nie ten sam twórca, co prezentowany podczas lekcji szkolnych. Jego pisma to celowo skonstruowany labirynt, oparty na pitagorejskiej filozofii liczb. Szlachcic-poeta spod lipy, przeistacza się w kogoś, studiującego i praktykującego coś, co kiedyś i dziś nazywa się magią. Idea odrodzenia Kochanowskiego jako wieszcza, który przewyższa nawet Mickiewicza, stała się bardzo bliska zespołowi, stąd bezkompromisowy tytuł albumu.

Okładka płyty, będąca adaptacją szkicu Jana Matejki przedstawiającym jego wizję Jana Kochanowskiego, dodatkowo wspiera tę narrację. Sugeruje ona, że popularne postacie historyczne są często spłaszczane w masowym postrzeganiu, a za ich wizerunkiem kryje się o wiele więcej nieoczekiwanych historii.

Na płycie pojawiają się również goście specjalni: Maciej Pasiński (ex-Sirrah, obecnie Pincer Consotrium) w chórkach, wspaniały klarnecista jazzowy Paweł Szamburski oraz Sylwia Levy.

Wydawca


Kurcze, nigdy nie byłem ich fanem. Pewnie dlatego, że w 1994 roku, kiedy wydawali swój debiut, to na świecie rozszalała się już na dobre black metalowa zawierucha więc kolejny death metalowy album jakiejś kapeli z Polski mało mnie wtedy obchodził. Ja jebie, nawet nie wiedziałem, że nadal Tenebris istnieje, a tu nagle pojawia się w mojej skrzynce ich najnowszy materiał. Nie byłem zbytnio zadowolony tym faktem, bo raczej stronię od progresywnych wygibasów i sam z siebie po takowe nie sięgam, chyba że z recenzyjnego obowiązku. Z tego też powodu zabrałem się za przesłuchanie „Kochanowskiego”, który przerażał mnie ilością utworów, gdyż ma ich dziesięć, lecz pocieszałem się faktem, że na szczęście trwają one „po staremu” i razem oferują nieco ponad czterdzieści minut muzyki. Pierwsze chwile były ciężkie, ponieważ zestawienie śpiewanych tekstów Jana Kochanowskiego, Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza z awangardowo zagranym metalem, brzmiało po prostu głupio. Jednakże z każdą następną minutą wrażenie to traciło na sile, aż w końcu ustąpiło. Poddając się w pełni muzyce, zatopiłem się w niej głęboko, ponieważ o dziwo wciągnęła mnie swoim, polskim patosem, którego na co dzień nie znoszę. Tym razem musiałem skapitulować, ponieważ „Kochanowski” wessał mnie do swego świata, który wypełniony jest po brzegi zaskakującymi aranżacjami. Wypchany po brzegi, że aż trzeszczą szwy, zmianami tempa, mocy riffów, wirtuozerskich popisów i formami ocierającymi się o improwizację. To akordy uderzające z różnym natężeniem, układające się w wielowarstwowe tekstury, a na poszczególnych ich płaszczyznach dzieje się naprawdę dużo, windując emocje dość wysoko. Uczucia związane z romantyzmem polskim tutaj kipią przez całą długość tego krążka, zwłaszcza że wspomniane liryki doskonale zespolone są z linią instrumentów, tworząc chwytający za gardło spektakl, w którym modernistyczne zabiegi mieszają się z gęstymi i ciężkimi, death metalowymi riffami, technicznymi zawijasami i jazzowymi wariacjami. Soczyste gitary i „mosiężna” sekcja rytmiczna wspierane są przez syntezatorowe tła, a w zamykającym ten album „Szmaragdowym Somnambuliku” pojawiają się również klarnety. „Kochanowski” niesie ze sobą złożoną muzykę o nieliniowej konstrukcji, w której agresja miksuje się z melancholią i słowiańskim mistycyzmem. W warstwie wokalnej jest tutaj równie zróżnicowanie, bo śpiew Siwego Jaszy, który trafnie intonuje słowa, doskonale momentami wspierają growle gościnnie występującego w nagraniach Macieja Pasińskiego i chórki Sylwii Levy w ósmym „Kreonie”. Płyta nie dla każdego, ponieważ może odstraszać nieszablonową melodyką i niestabilną rytmiką oraz silnym pierwiastkiem poetycznym, który nie do wszystkich będzie potrafił dotrzeć. Polecam, bo to kawał bardzo dobrej i inteligentnie skomponowanej muzy, a jej polska duchowość posiada w tym przypadku odpowiedni charakter.

shub niggurath


Brand new studio album from one of Poland's most original and long-running metal bands - Tenebris. Formed in Łódź, Poland in 1991, they began as a death metal act before incorporating progressive and even jazz influences into their sound, being extremely hard to categorize as under just one metal genre.

The album title references the iconic Polish XVI century poet, visioner and magician, Jan Kochanowski. His works are shown here as a deliberate labyrinth based on Pythagorean numerology, which in turn was derived from Hermes Trismegistus. This new perspective transformed Kochanowski from a simple, pastoral poet into a practitioner of what might be called magical arts. The idea of Kochanowski as a prophet figure, transcending even Mickiewicz, became central to the album's unapologetic title.



..::TRACK-LIST::..

1. Kochanowski
2. Kosy
3. Popiel
4. Sarmacya
5. Perunowy
6. Duch
7. Wolarz
8. Kreon
9. Wieleci
10. Szmaragdowy somnambulik

The songs 'Popiel' and 'Perunowy' are fragments of Juliusz Słowacki's work, Król Duch. 'Sarmacya' is part of Jan Kochanowski's Porporzec, and the end of 'Wolarz' is a piece from Adam Mickiewicz's Dziady.



..::OBSADA::..

Siwy Jaszy - guitar, vocals, lyrics
Przemysław Dominiak - guitar, FX, keyboards
Grzegorz Graczyk - drums, samples
Bartek Polniak - bass

Guests:
Maciej Pasiński - backing vocals, growls on 'Kochanowski' and 'Perunowy'
Sylwia Levy - backing vocals on 'Kreon'
Paweł Szamburski - clarinets on 'Szmaragdowy Somnambulik'




https://www.youtube.com/watch?v=PmAbOextE80



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

This compilation contains many interesting gems for fans of Dream Theater's early days, particularly the period leading up to the creation of their 1992 masterpiece Images and Words. It includes early instrumental demos of well-known songs such as 'Metropolis' and 'Learning to Live', as well as audition tapes from the long two year period when the band didn’t have a vocalist, until they finally found James LaBrie, who helped shape their sound.

One of the most interesting tracks in this compilation is the early demo of 'A Change of Seasons'. This song was initially supposed to be recorded in 1992 for Images and Words, but it was eventually released three years later on a separate EP, in a much better version than the one presented here.

The first thing you'll notice is that the length of this track is 6 minutes shorter than its final version (which clocks in at 23 minutes!). After that, you'll realize how many changes the song underwent from this early version to its final release. Unlike the official version, this demo starts without the well-known acoustic intro and jumps straight into some claustrophobic, piercing guitar riffs, accompanied by synth strings. Then there's a familiar riff from the final version that makes me wonder how much of the song’s final form was written by Kevin Moore (the former keyboardist who plays in this demo but left before the final version of the song was released in 1995).

While this 17-minute-long track is still quite epic, with an enormous amount of interesting guitar riffs and hypnotizing keyboard layers, it's clear that the final version is much more polished. The lyrics, written by drummer Mike Portnoy and based on his personal life, are mostly similar to the final version but lack some of its edge. Chris Cintron, who sings on this recording, has a nice voice when staying in his middle range, but when he starts singing in his upper register, his timbre becomes somewhat whiny, which can be irritating to hear.

It's an epic track with tons of instrumental sections, tempo changes, and dynamic variation, but it's still very raw. While it’s interesting to hear if you're already familiar with the final version, the vocals detract from an otherwise not fully developed song with tons of potential.

The 1991 ATCO demos with James LaBrie are absolutely amazing, with 'To Live Forever' being the most interesting, as it was never officially released on any of the band's albums. It starts with a hypnotizing clean guitar riff that sets a very spiritual tone for the song. Then LaBrie joins in with his angelic clean voice, delivering a great performance for the emotionally deep and philosophical lyrics that may or may not make you reflect on your life and the world around you. There are some amazing guitar solos by John Petrucci throughout the song—very melodic and uplifting—and with the atmospheric keyboard harmonies of Kevin Moore, they reach even greater heights. It's a wonderful song with fantastic lyrics and an addictive atmosphere.

I also really liked the 1991 demo of 'Take the Time'. It has a lively, fast tempo, an excellent groove, and LaBrie's vocal delivery is almost perfect. The chorus is very catchy, and the verses feature different vocal melodies and background instrumentation, making the song constantly engaging—there's not a dull moment. The instrumental section before the outro may be one of Dream Theater's best instrumental moments in their career. The synth solo by Kevin Moore is jaw-dropping; it's very melodic and dynamic, showcasing some fast shred abilities, but in the right measure. This is one of Dream Theater's greatest hits, and the demo recorded here is full of energy and liveliness.

If you've never heard 'Images and Words' or the final version of 'A Change of Seasons' before, I suggest familiarizing yourself with them first before diving into this compilation. It works best if you're already familiar with the final versions of the songs, as you can then go back in time and hear how they were initially created and performed, when the band members were much younger and perhaps more 'hungry.'

This compilation is highly recommended for any Dream Theater fan, offering some interesting performances and arrangements, as well as for prog metal fans in general who enjoy music that is as innovative and epic as possible.

Human666



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
Instrumental Demos 1989-1991
1. Metropolis
2. Take The Time
3. Learning To Live
4. Under A Glass Moon

Vocalist Audition Demos 1990
5. Don't Look Past Me (Vocals-John Hendricks)
6. To Live Forever (Vocals-John Hendricks)
7. To Live Forever (Vocals-Steve Stone)
8. A Change Of Seasons (Vocals-Chris Cintron)


CD 2:
The ATCO Demos 1991
1. Metropolis
2. To Live Forever
3. Take The Time

Pre-Production Demos 1991
4. Pull Me Under
5. Another Day
6. Surrounded
7. Under A Glass Moon
8. Wait For Sleep
9. Learning To Live
10. Oliver's Twist



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Kevin Moore - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=YgbJ_v18t4Q



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

This compilation contains many interesting gems for fans of Dream Theater's early days, particularly the period leading up to the creation of their 1992 masterpiece Images and Words. It includes early instrumental demos of well-known songs such as 'Metropolis' and 'Learning to Live', as well as audition tapes from the long two year period when the band didn’t have a vocalist, until they finally found James LaBrie, who helped shape their sound.

One of the most interesting tracks in this compilation is the early demo of 'A Change of Seasons'. This song was initially supposed to be recorded in 1992 for Images and Words, but it was eventually released three years later on a separate EP, in a much better version than the one presented here.

The first thing you'll notice is that the length of this track is 6 minutes shorter than its final version (which clocks in at 23 minutes!). After that, you'll realize how many changes the song underwent from this early version to its final release. Unlike the official version, this demo starts without the well-known acoustic intro and jumps straight into some claustrophobic, piercing guitar riffs, accompanied by synth strings. Then there's a familiar riff from the final version that makes me wonder how much of the song’s final form was written by Kevin Moore (the former keyboardist who plays in this demo but left before the final version of the song was released in 1995).

While this 17-minute-long track is still quite epic, with an enormous amount of interesting guitar riffs and hypnotizing keyboard layers, it's clear that the final version is much more polished. The lyrics, written by drummer Mike Portnoy and based on his personal life, are mostly similar to the final version but lack some of its edge. Chris Cintron, who sings on this recording, has a nice voice when staying in his middle range, but when he starts singing in his upper register, his timbre becomes somewhat whiny, which can be irritating to hear.

It's an epic track with tons of instrumental sections, tempo changes, and dynamic variation, but it's still very raw. While it’s interesting to hear if you're already familiar with the final version, the vocals detract from an otherwise not fully developed song with tons of potential.

The 1991 ATCO demos with James LaBrie are absolutely amazing, with 'To Live Forever' being the most interesting, as it was never officially released on any of the band's albums. It starts with a hypnotizing clean guitar riff that sets a very spiritual tone for the song. Then LaBrie joins in with his angelic clean voice, delivering a great performance for the emotionally deep and philosophical lyrics that may or may not make you reflect on your life and the world around you. There are some amazing guitar solos by John Petrucci throughout the song—very melodic and uplifting—and with the atmospheric keyboard harmonies of Kevin Moore, they reach even greater heights. It's a wonderful song with fantastic lyrics and an addictive atmosphere.

I also really liked the 1991 demo of 'Take the Time'. It has a lively, fast tempo, an excellent groove, and LaBrie's vocal delivery is almost perfect. The chorus is very catchy, and the verses feature different vocal melodies and background instrumentation, making the song constantly engaging—there's not a dull moment. The instrumental section before the outro may be one of Dream Theater's best instrumental moments in their career. The synth solo by Kevin Moore is jaw-dropping; it's very melodic and dynamic, showcasing some fast shred abilities, but in the right measure. This is one of Dream Theater's greatest hits, and the demo recorded here is full of energy and liveliness.

If you've never heard 'Images and Words' or the final version of 'A Change of Seasons' before, I suggest familiarizing yourself with them first before diving into this compilation. It works best if you're already familiar with the final versions of the songs, as you can then go back in time and hear how they were initially created and performed, when the band members were much younger and perhaps more 'hungry.'

This compilation is highly recommended for any Dream Theater fan, offering some interesting performances and arrangements, as well as for prog metal fans in general who enjoy music that is as innovative and epic as possible.

Human666



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
Instrumental Demos 1989-1991
1. Metropolis
2. Take The Time
3. Learning To Live
4. Under A Glass Moon

Vocalist Audition Demos 1990
5. Don't Look Past Me (Vocals-John Hendricks)
6. To Live Forever (Vocals-John Hendricks)
7. To Live Forever (Vocals-Steve Stone)
8. A Change Of Seasons (Vocals-Chris Cintron)


CD 2:
The ATCO Demos 1991
1. Metropolis
2. To Live Forever
3. Take The Time

Pre-Production Demos 1991
4. Pull Me Under
5. Another Day
6. Surrounded
7. Under A Glass Moon
8. Wait For Sleep
9. Learning To Live
10. Oliver's Twist



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Kevin Moore - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=YgbJ_v18t4Q



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

W całym projekcie jest dużo ciężkiego brzmienia, sporo eterycznego i ambientowego, trochę doomu i akurat tyle poweru i progresywnego metalu, ile potrzeba.
Muzyka jest fenomenalna, kompozycje precyzyjnie napisane z ogromną dbałością o szczegóły.
Muzyka jest spleciona z precyzją i polotem, które niewielu kompozytorów potrafi opanować, a niewielu muzyków potrafi grać z takim talentem.
STAR ONE absolutnie zmiażdżył wszystkich tym albumem.



..::TRACK-LIST::..

CD 1:
1. Fate Of Man 5:29
Guitar [Solo] – Michael Romeo
Lead Vocals, Backing Vocals – Brittney Slayes

2. 28 Days (Till The End Of Time) 7:21
Guitar [Solos] – Timo Somers
Lead Vocals – Sir Russell Allen

3. Prescient 6:34
Lead Vocals, Backing Vocals – Michael Mills, Ross Jennings

4. Back From The Past 4:50
Guitar [Solo] – Ron Bumblefoot Thal
Lead Vocals – Jeff Scott Soto

5. Revel In Time 4:38
Guitar [Solos] – Adrian Vandenberg
Lead Vocals – Brandon Yeagley

6. The Year Of '41 6:20
Guitar [Solo] – Joel Hoekstra
Lead Vocals – Joe Lynn Turner
Synthesizer [Solo] – Jens Johansson
Vocals [Vocalization] – Will Shaw

7. Bridge Of Life 5:14
Lead Vocals – Damian Wilson

8. Today Is Yesterday 5:46
Guitar [Solo] – Marcel Singor
Lead Vocals – Dan Swanö
Synthesizer [Moog] – Lisa Bella Donna

9. A Hand On The Clock 5:52
Lead Vocals, Backing Vocals – Floor Jansen
Organ [Hammond Solo] – Joost van den Broek

10. Beyond The Edge Of It All 4:52
Guitar [Solo] – Arjen Lucassen
Lead Vocals – John Jaycee Cuijpers

11. Lost Children Of The Universe 9:46
Choir – Hellscore Choir
Guitar [Solo] – Steve Vai
Lead Vocals – Roy Khan



CD 2 - Same Songs, Different Singers:
1. Fate Of Man 5:29
Lead Vocals, Backing Vocals – Marcela Bovio

2. 28 Days (Till The End Of Time) 7:21
Lead Vocals – John Jaycee Cuijpers

3. Prescient 6:34
Lead Vocals, Backing Vocals – Will Shaw

4. Back From The Past 4:50
Lead Vocals – John Jaycee Cuijpers

5. Revel In Time 4:38
Lead Vocals – John Jaycee Cuijpers

6. The Year Of '41 6:20
Lead Vocals, Synth [Solo] – Alessandro Del Vecchio

7. Bridge Of Life 5:14
Lead Vocals – Wilmer Waarbroek

8. Today Is Yesterday 5:46
Lead Vocals – Arjen Lucassen

9. A Hand On The Clock 5:52
Lead Vocals, Backing Vocals – Irene Jansen, Marcela Bovio

10. Beyond The Edge Of It All 4:52
Lead Vocals – Mike Andersson

11. Lost Children Of The Universe 9:46
Lead Vocals – Tony Martin



CD 3 - Instrumental Versions Of All Songs:
1. Fate Of Man 5:29
2. 28 Days (Till The End Of Time) 7:21
3. Prescient 6:34
4. Back From The Past 4:50
5. Revel In Time 4:38
6. The Year Of '41 6:20
7. Bridge Of Life 5:14
8. Today Is Yesterday 5:46
9. A Hand On The Clock 5:52
10. Beyond The Edge Of It All 4:52
11. Lost Children Of The Universe 9:46



..::OBSADA::..

Drums - Ed Warby
Guitar [Guitars], Bass, Keyboards - Arjen Lucassen
Backing Vocals - Irene Jansen, Marcela Bovio
Conductor [Hellscore Choir] - Noa Gruman




https://www.youtube.com/watch?v=-fHN4Qceip4



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Za nagrywanie oraz produkcję odpowiadają Eve oraz Yuma Van Eekelen. Masteringiem zajął się Dereck Blackburn w Quiethouse Recording. Okładkę oraz layout stworzył Travis Smith (Amorphis, King Diamond, Cynic).

Kilka słów o albumie:
„Tetradōm” to debiutancki album instrumentalnego, progresywnego kwartetu metal-fusion QUADVIUM, w połowie w Kalifornii, w połowie w Holandii, założonego pod koniec 2019 roku przez amerykańskiego basistę Steve’a Di Giorgio (Testament, Death) i holenderskiego basistę Jeroena Paula Thesselinga (Obscura, Pestilence).

Steve Di Giorgio i Jeroen Paul Thesseling są innowatorami w przenoszeniu innego stylu gry na bezprogowym basie do metalu. Założenie zespołu z dwoma głównie wielostrunowymi bezprogowymi basistami nie jest częstym zjawiskiem, a duet basowy uznał, że musi poświęcić bardzo specjalny i rozważny czas, aby uzyskać odpowiednie dopasowanie do uczestników i jaki będzie końcowy efekt – co oznacza odpowiednie brzmienie i kompozycję, aby przedstawić tę rzadką wizję.

Z czasem, wraz z holenderskim mistrzem perkusji Yumą van Eekelenem (Our Oceans, Pestilence) i amerykańską wirtuozerką gitary/kompozytorką Eve (Myth Of I, Kaathe) – których wkład i doświadczenie odgrywają ogromną rolę w QUADVIUM – muzyka zaczęła nabierać kształtu. Skład jest dokładnie taką mieszanką, która łączy delikatną równowagę tak ciężkiej oferty dźwiękowej i pełnego słownictwa utworów o wysokim poziomie konstrukcji.

'Mieliśmy zamiar wiele, wiele lat temu stworzyć razem muzykę… aby zaprezentować dwóch głównie wielostrunowych basistów bezprogowych grających w formie duetu”, komentują basiści QUADVIUM Steve i Jeroen. „To znaczy, ani «bas rytmiczny i bas prowadzący», ani bałagan z gorącymi solówkami. Ale łatwiej powiedzieć niż zrobić! Podczas gdy spędzaliśmy czas, wymieniliśmy się przemyśleniami na temat tego, jak to byłoby utworzyć grupę, która wspierałaby nasze basowe potrzeby. Wtedy był to po prostu spontaniczny pomysł, ale przez lata temat ten był poruszany raz po raz. Ta wizja była w najlepszym razie niewyraźna i zajęło nam dużo czasu, aby nie tylko wyobrazić sobie, jak w ten sposób zaprezentować bas, ale co ważniejsze — kto podzieliłby się z nami tą koncepcją. Yuma jest starym znajomym i na szczęście dla nas, potrzebował tego projektu, aby dodać go do swojej listy tysiąca innych! Ale mając perkusistę, który rozumiał, że 2 basistów wypełni spektrum dźwiękowe, był niezrażony wnoszeniem kręgosłupa, a także trzymaniem naszych dziwacznych pomysłów w ryzach. Po długich poszukiwaniach kolejnego muzyka, kopalnia złota została odkryta na Instagram reels o imieniu Eve. Jedne z najbardziej szalonych filmów z gitarą (i basem!), jakie kiedykolwiek widzieliśmy, zainspirowały nas do zadania pytania jeśli był to projekt warty dołączenia… nie tylko mieliśmy na pokładzie naszego ostatniego członka, ale także geniusza studia i głównego kompozytora tej strategii, którą mieliśmy tak dawno temu, który zebrał wszystko do kupy i skupił wszystko na albumie, którym z dumą możemy się z wami teraz podzielić. Dziękujemy za solidne wsparcie Agonia Records za wsparcie naszego marzenia i uczynienie tego albumu rzeczywistością! Fani instrumentalnego progresywnego metalu fusion – i bezprogowego basu! – z pewnością pokochają te muzyczne podróże.'



"Tetradōm" is the debut album of the instrumental progressive metal-fusion quartet QUADVIUM, half in California - half in the Netherlands, founded in late 2019 by American bass player Steve Di Giorgio (Testament, Death) and Dutch bass player Jeroen Paul Thesseling (Obscura, Pestilence).

Steve Di Giorgio and Jeroen Paul Thesseling are both innovators in bringing a different style of fretless bass playing to metal. Launching a band with two predominantly multi-string fretless bass players is no common occurrence, and the bass-duo felt they needed to take very special and deliberate time to get the right alignment with who is participating and what will be the end result - meaning the right sound and composition to represent this rare vision.

Over time, together with Dutch master drummer Yuma van Eekelen (Our Oceans, Pestilence) and American guitar virtuoso/composer Eve (Myth Of I, Kaathe) - whose contribution and expertise play a huge part of QUADVIUM - the music began to take shape. The line-up is just the right blend to mix the delicate balance of such a heavy aural offering and a full vocabulary of high level constructed pieces.

“We had an intention many many years ago to make some music together… to feature two predominately multistring fretless bass players playing in duet form," QUADVIUM bassists Steve and Jeroen comment. "That is to say, neither being «rhythm bass & lead bass» nor some trading off hot solo licks mess. But easier said than done! While hanging out, we exchanged some thoughts about how it would be to form a group to support our bass-ic needs. At that time it was just a spontaneous idea, but over the years the topic was brought up again and again. This vision was blurry at best and it took us a long time to not only imagine how to feature the bass in this way, but more importantly – who would share in this concept with us. Yuma is an old acquaintance and lucky for us, he needed this project to add to his list of a thousand others! But having a drummer that understood that 2 bass players would be filling the sonic spectrum, he was undaunted in contributing the backbone as well as keeping our outlandish ideas in check. After a long search for the next musician, a gold mine was found on Instagram reels by the name of Eve. Some of the most insane guitar (and bass!) videos we ever saw inspired us to ask if this was a project worth joining… not only did we have our final member aboard, but a studio genius and the main composer of this strategy we had so long ago, who brought it all together and focused everything into the album we are so proud to share with you now. Thanks to the solid support from Agonia Records for supporting our dream and making this album a reality! Fans of instrumental progressive metal fusion – and fretless bass! – will surely enjoy these musical journeys.”

"Tetradōm" was recorded and produced by Eve and co-produced by Yuma van Eekelen. The album was mastered by Dereck Blackburn at Quiethouse Recording. Travis Smith (Amorphis, King Diamond, Cynic) created the album's artwork and layout.



..::TRACK-LIST::..

1. Moksha 06:08
2. Náströnd 03:57
3. Apophis 05:54
4. Ghardus 05:12
5. Adhyasa 04:18
6. Sarab 04:35
7. Eidolon 05:30



..::OBSADA::..

Steve DiGiorgio - Bass (fretless 5-string)
Jeroen Paul Thesseling - Bass (fretless 7-string)

Yuma van Eekelen - Drums
Eve Smith - Guitars, Synth Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=bBW-071hJu8



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Za nagrywanie oraz produkcję odpowiadają Eve oraz Yuma Van Eekelen. Masteringiem zajął się Dereck Blackburn w Quiethouse Recording. Okładkę oraz layout stworzył Travis Smith (Amorphis, King Diamond, Cynic).

Kilka słów o albumie:
„Tetradōm” to debiutancki album instrumentalnego, progresywnego kwartetu metal-fusion QUADVIUM, w połowie w Kalifornii, w połowie w Holandii, założonego pod koniec 2019 roku przez amerykańskiego basistę Steve’a Di Giorgio (Testament, Death) i holenderskiego basistę Jeroena Paula Thesselinga (Obscura, Pestilence).

Steve Di Giorgio i Jeroen Paul Thesseling są innowatorami w przenoszeniu innego stylu gry na bezprogowym basie do metalu. Założenie zespołu z dwoma głównie wielostrunowymi bezprogowymi basistami nie jest częstym zjawiskiem, a duet basowy uznał, że musi poświęcić bardzo specjalny i rozważny czas, aby uzyskać odpowiednie dopasowanie do uczestników i jaki będzie końcowy efekt – co oznacza odpowiednie brzmienie i kompozycję, aby przedstawić tę rzadką wizję.

Z czasem, wraz z holenderskim mistrzem perkusji Yumą van Eekelenem (Our Oceans, Pestilence) i amerykańską wirtuozerką gitary/kompozytorką Eve (Myth Of I, Kaathe) – których wkład i doświadczenie odgrywają ogromną rolę w QUADVIUM – muzyka zaczęła nabierać kształtu. Skład jest dokładnie taką mieszanką, która łączy delikatną równowagę tak ciężkiej oferty dźwiękowej i pełnego słownictwa utworów o wysokim poziomie konstrukcji.

'Mieliśmy zamiar wiele, wiele lat temu stworzyć razem muzykę… aby zaprezentować dwóch głównie wielostrunowych basistów bezprogowych grających w formie duetu”, komentują basiści QUADVIUM Steve i Jeroen. „To znaczy, ani «bas rytmiczny i bas prowadzący», ani bałagan z gorącymi solówkami. Ale łatwiej powiedzieć niż zrobić! Podczas gdy spędzaliśmy czas, wymieniliśmy się przemyśleniami na temat tego, jak to byłoby utworzyć grupę, która wspierałaby nasze basowe potrzeby. Wtedy był to po prostu spontaniczny pomysł, ale przez lata temat ten był poruszany raz po raz. Ta wizja była w najlepszym razie niewyraźna i zajęło nam dużo czasu, aby nie tylko wyobrazić sobie, jak w ten sposób zaprezentować bas, ale co ważniejsze — kto podzieliłby się z nami tą koncepcją. Yuma jest starym znajomym i na szczęście dla nas, potrzebował tego projektu, aby dodać go do swojej listy tysiąca innych! Ale mając perkusistę, który rozumiał, że 2 basistów wypełni spektrum dźwiękowe, był niezrażony wnoszeniem kręgosłupa, a także trzymaniem naszych dziwacznych pomysłów w ryzach. Po długich poszukiwaniach kolejnego muzyka, kopalnia złota została odkryta na Instagram reels o imieniu Eve. Jedne z najbardziej szalonych filmów z gitarą (i basem!), jakie kiedykolwiek widzieliśmy, zainspirowały nas do zadania pytania jeśli był to projekt warty dołączenia… nie tylko mieliśmy na pokładzie naszego ostatniego członka, ale także geniusza studia i głównego kompozytora tej strategii, którą mieliśmy tak dawno temu, który zebrał wszystko do kupy i skupił wszystko na albumie, którym z dumą możemy się z wami teraz podzielić. Dziękujemy za solidne wsparcie Agonia Records za wsparcie naszego marzenia i uczynienie tego albumu rzeczywistością! Fani instrumentalnego progresywnego metalu fusion – i bezprogowego basu! – z pewnością pokochają te muzyczne podróże.'



"Tetradōm" is the debut album of the instrumental progressive metal-fusion quartet QUADVIUM, half in California - half in the Netherlands, founded in late 2019 by American bass player Steve Di Giorgio (Testament, Death) and Dutch bass player Jeroen Paul Thesseling (Obscura, Pestilence).

Steve Di Giorgio and Jeroen Paul Thesseling are both innovators in bringing a different style of fretless bass playing to metal. Launching a band with two predominantly multi-string fretless bass players is no common occurrence, and the bass-duo felt they needed to take very special and deliberate time to get the right alignment with who is participating and what will be the end result - meaning the right sound and composition to represent this rare vision.

Over time, together with Dutch master drummer Yuma van Eekelen (Our Oceans, Pestilence) and American guitar virtuoso/composer Eve (Myth Of I, Kaathe) - whose contribution and expertise play a huge part of QUADVIUM - the music began to take shape. The line-up is just the right blend to mix the delicate balance of such a heavy aural offering and a full vocabulary of high level constructed pieces.

“We had an intention many many years ago to make some music together… to feature two predominately multistring fretless bass players playing in duet form," QUADVIUM bassists Steve and Jeroen comment. "That is to say, neither being «rhythm bass & lead bass» nor some trading off hot solo licks mess. But easier said than done! While hanging out, we exchanged some thoughts about how it would be to form a group to support our bass-ic needs. At that time it was just a spontaneous idea, but over the years the topic was brought up again and again. This vision was blurry at best and it took us a long time to not only imagine how to feature the bass in this way, but more importantly – who would share in this concept with us. Yuma is an old acquaintance and lucky for us, he needed this project to add to his list of a thousand others! But having a drummer that understood that 2 bass players would be filling the sonic spectrum, he was undaunted in contributing the backbone as well as keeping our outlandish ideas in check. After a long search for the next musician, a gold mine was found on Instagram reels by the name of Eve. Some of the most insane guitar (and bass!) videos we ever saw inspired us to ask if this was a project worth joining… not only did we have our final member aboard, but a studio genius and the main composer of this strategy we had so long ago, who brought it all together and focused everything into the album we are so proud to share with you now. Thanks to the solid support from Agonia Records for supporting our dream and making this album a reality! Fans of instrumental progressive metal fusion – and fretless bass! – will surely enjoy these musical journeys.”

"Tetradōm" was recorded and produced by Eve and co-produced by Yuma van Eekelen. The album was mastered by Dereck Blackburn at Quiethouse Recording. Travis Smith (Amorphis, King Diamond, Cynic) created the album's artwork and layout.



..::TRACK-LIST::..

1. Moksha 06:08
2. Náströnd 03:57
3. Apophis 05:54
4. Ghardus 05:12
5. Adhyasa 04:18
6. Sarab 04:35
7. Eidolon 05:30



..::OBSADA::..

Steve DiGiorgio - Bass (fretless 5-string)
Jeroen Paul Thesseling - Bass (fretless 7-string)

Yuma van Eekelen - Drums
Eve Smith - Guitars, Synth Guitars




https://www.youtube.com/watch?v=bBW-071hJu8



Ponieważ wiem, iż bywają problemy z pobraniem moich wstawek bardzo proszę osoby, którym się to udało o udostępnianie innym użytkownikom.
Nie zachowujcie się jak pisowsko-konfederackie ścierwa...
Przekaz POLSKI, nie lewacki... ***** *** i konfederacje!!!
W 1989 roku dostaliśmy ogromną szansę wyjścia z ruskiej dupy... Nie dajmy się znowu tam wcisnąć!!!



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Kolejna odsłona serii Lost Not Forgotten Archives: 'Live at Madison Square Garden (2010)' to nagrania z koncertu w Nowym Jorku z 2010 r., gdy Dream Tehater supportowali Iron Maiden.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Am 07:29
2. A Rite Of Passage 08:31
3. Act II, Scene Six: Home 11:14
4. Constant Motion 06:49
5. Panic Attack 07:10
6. Pull Me Under 08:33



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums 



https://www.youtube.com/watch?v=-iA7WZnsjh8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


..::OPIS::..

Kolejna odsłona serii Lost Not Forgotten Archives: 'Live at Madison Square Garden (2010)' to nagrania z koncertu w Nowym Jorku z 2010 r., gdy Dream Tehater supportowali Iron Maiden.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Am 07:29
2. A Rite Of Passage 08:31
3. Act II, Scene Six: Home 11:14
4. Constant Motion 06:49
5. Panic Attack 07:10
6. Pull Me Under 08:33



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Portnoy - Drums 



https://www.youtube.com/watch?v=-iA7WZnsjh8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kolejna część niepublikowanego wcześniej materiału z serii "Lost Not Forgotten Archives". Na albumie "Distance Over Time Demos (2018)" znalazły się utwory z sesji nagraniowej do ich czternastego studyjnego krążka.


A brand-new, previously unreleased entry finds its way into the Lost Not Forgotten Archives. 'Distance Over Time Demos (2018)' documents the writing sessions for Dream Theater’s fourteenth studio album at Yonderbarn in New York, the secluded studio where the band convened for the creation of this much-acclaimed album. Presented here in the original order in which the tracks were written and recorded, this release gives a fascinating glimpse into how that record was constructed.



..::TRACK-LIST::..

1. Song 01 (At Wit's End) 09:12
2. Song 02 (Paralyzed) 04:24
3. Song 03 (Out Of Reach) 04:04
4. Song 04 (Untethered Angel) 06:19
5. Song 05 (Room 137) 04:10
6. Song 06 (Fall Into The Light) 07:05
7. Song 07 (Barstool Warrior) 06:40
8. Song 08 (Viper King) 04:01
9. Song 09 (Pale Blue Dot) 08:18
10. Song 10 (S2N) 06:21



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Mangini - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=2z8b0WBJQT0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kolejna część niepublikowanego wcześniej materiału z serii "Lost Not Forgotten Archives". Na albumie "Distance Over Time Demos (2018)" znalazły się utwory z sesji nagraniowej do ich czternastego studyjnego krążka.


A brand-new, previously unreleased entry finds its way into the Lost Not Forgotten Archives. 'Distance Over Time Demos (2018)' documents the writing sessions for Dream Theater’s fourteenth studio album at Yonderbarn in New York, the secluded studio where the band convened for the creation of this much-acclaimed album. Presented here in the original order in which the tracks were written and recorded, this release gives a fascinating glimpse into how that record was constructed.



..::TRACK-LIST::..

1. Song 01 (At Wit's End) 09:12
2. Song 02 (Paralyzed) 04:24
3. Song 03 (Out Of Reach) 04:04
4. Song 04 (Untethered Angel) 06:19
5. Song 05 (Room 137) 04:10
6. Song 06 (Fall Into The Light) 07:05
7. Song 07 (Barstool Warrior) 06:40
8. Song 08 (Viper King) 04:01
9. Song 09 (Pale Blue Dot) 08:18
10. Song 10 (S2N) 06:21



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Mangini - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=2z8b0WBJQT0


SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Aż trudno uwierzyć, że krążek ten ma już 40 lat.
Jeszcze większe zaskoczenie budzi fakt, że dla większości metalowców kapela ta stanowi zagadkę nie mniejszą niż 2+2*2=6 dla współczesnej młodzieży gimnazjalnej. W obu przypadkach sprawa rozbija się, niestety, o znajomość podstaw. Matematyką zajmował się tutaj nie zamierzam (pierwszeństwo mnożenia, kretyni!), kilka słów mogę jednak napisać o tej, jakże niesamowitej, płycie. W czasach, kiedy znaczna większość metalowców dopiero dopieszczała swoje talenty muzyczne, kwartet z Austin jebnął tak niesamowitą porcją dźwięków, że niektórzy do dziś mają napuchnięte uszy. I nie ma w tym ani odrobiny przesady, bo w swoich czasach, a nawet dzisiaj, poziom umiejętności muzyków oraz zaawansowanie techniczne materiału bije na łeb znakomitą większość produkcji muzycznych. Potworna szkoda, że Watchtower przez wiele, wiele lat nie znalazł swoich naśladowców, choć może właśnie przez ową kompleksowość nikt nie garnął się do podjęcia rękawicy. Z drugiej strony, wiele z tego, co można znaleźć w muzyce takich sław jak Cynic, Death, Atheist bądź Spiral Architect wzięło jednak swój początek właśnie z twórczości Watchtower. I jeśli miałbym jednak wskazać, która kapela postanowiła zmierzyć się z geniuszem Watchtower, to wskazałbym właśnie kwintet z Norwegii. Tyle tylko, że od czasu „A Sceptic’s Universe” Spiral Architect nie nagrali nic, a Twisted into Form — odprysk od Spirali — nie prezentuje się tak dobrze, choć nadal może się podobać. Wygląda na to, że jeśli Watchtower sam nie zadba o swoje dziedzictwo, nie zrobi tego nikt inny. Na szczęście singiel z 2010 daje nadzieje na coś równie dobrego, jak Energetic Disassembly. I na tym skończyłbym część zapoznawczą, czas w kilku słowach opisać, z czym tak właściwie Watchtower się je.

Główną osią Energetic Disassembly jest średnio szybki, niezbyt agresywny thrash, który poddano jednak obróbce polegającej na połamaniu struktur, wielokrotnych zmianach tempa i intensywności oraz starannemu wyodrębnieniu instrumentów. Już samo to sprawia, że muzyka nabiera wielu cech jazzowego free-stylu. Fanom łamigłówek i wysiłku intelektualnego, tego rodzaju zabieg sprawi niebywałą radość i da sposobność zagłębienia się w najciemniejsze zakamarki aranżacyjnych potworków. Pochodną takiego stylu jest także dość intensywne poczucie pustki, co wynika zapewne z umiejętności muzyków, którzy nie muszą nadrabiać braków hałasem. Jeśli nie znakiem rozpoznawczym, to na pewno pewną wizytówką jest organiczny w brzmieniu, plumkający bas, który mimo tego, iż nie jest na pierwszym planie, wyraźnie odciska piętno na muzyce. Z drugiej strony są operujące w wysokich rejestrach, dość mocno przesterowane gitary. Po tej samej stronie spektrum stoi wokal – wysoki, wrzaskliwy, wwiercający się w ucho, przypominający nieco skrzyżowanie Randy’ego Rampage’a z Mikem Sandersem. Wysoko i skrzekliwie. O tym, że muzyka jest skomplikowana i zmienna już wspomniałem, a niemałe zasługi na tym polu ma pałker, który najwidoczniej założył się z kimś o to, że nie będzie grał schematami. Zakład oczywiście wygrał i swojego pączka zjadł. Tak się w skrócie można zaprezentować debiut Amerykanów. Czy warto? Nie – trzeba, bo wstyd.

deaf


And progressive metal was born. I remember the first time I listened to this it was truly something else, the over the top high pitched vocals, the great riffs, evey different instrument being shred to bits, the technologically paranoid lyrics, the blistering technicality (which was all but unheard of at the time). Energetic disassembly?, truly energetic music.
Once again the musicians are fantastic, Billy white on guitars pulls out some magical riffs and his solos are very interesting - not to mention the guy shreds. Jason McMaster on vocals is an acquired taste, the over the top high pitched hair metal shrill isn't for everyone - once I gave it a chance though I actually started to like it - a lot. The drums are the highlight of the musicianship here, extremely varied and interesting I always have a great deal of respect for drummers who are capable of producing intense technical metal drumming without the use of double kick (that isn't to say I don't love double kick) Rick Colaluca does so much more than hold the band together he pretty much dictates every song. Unfortunately while the bass is extremely competent it isn't terribly prominent and that brings me on to the next point - the production. I'm a big fan of 80's metal production but even so the production is very rough, the guitars are very far down in the mix (besides the solos) and it's hard to perceive much aside from the drums and the vocals which is kind of a shame and I think it would have been better with real drums as opposed to electronic drums.

Every track on this album is a gem, they all have some great bit that you'll want to listen to over and over again, though there are some standouts and early on meltdown is probably the best song on the album in my opinion. The main riff is great, perfect mix of musicality and technicality, the lyrics here really entertain me, talk of geiger counters, waste disposal, radiation sickness and it's capped off with a blistering solo. Energetic disassembly the title track is another highlight with a masterful drum driven middle section.

When I first listened to this I didn't even know it was the first progressive metal album ever and it blew me away when I did, this stuff is more progressive and technical than most progressive metal released today and that is an amazing achievement. Highly recommended to fans of 80's metal especially thrash and fans of progressive metal who want to explore the genre's roots.

FruMp



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Restored Original Version:
1. Violent Change 3:26
2. Asylum 3:50
3. Tyrants In Distress 6:01
4. Social Fears 4:43
5. Energetic Disassembly 4:41
6. Argonne Forest 4:40
7. Cimmerian Shadows 6:38
8. Meltdown 3:59


CD 2 - Remix Version:
1. Asylum 3:51
2. Meltdown 4:01
3. Tyrants 6:10
4. Argonne Forest 5:23
5. Energetic Disassembly 4:38
6. BW115 1:15
7. Violent Change 3:23
8. Rick On Parade 1:58
9. Social Fears 4:41
10. Cimmerian Shadows 6:36
11. Instruments Of Random Murder 3:57
12. The Eldritch 3:14



..::OBSADA::..

Jason McMaster - vocals
Billy White - guitars
Doug Keyser - bass
Rick Colaluca - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Da8y2qbDByM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Aż trudno uwierzyć, że krążek ten ma już 40 lat.
Jeszcze większe zaskoczenie budzi fakt, że dla większości metalowców kapela ta stanowi zagadkę nie mniejszą niż 2+2*2=6 dla współczesnej młodzieży gimnazjalnej. W obu przypadkach sprawa rozbija się, niestety, o znajomość podstaw. Matematyką zajmował się tutaj nie zamierzam (pierwszeństwo mnożenia, kretyni!), kilka słów mogę jednak napisać o tej, jakże niesamowitej, płycie. W czasach, kiedy znaczna większość metalowców dopiero dopieszczała swoje talenty muzyczne, kwartet z Austin jebnął tak niesamowitą porcją dźwięków, że niektórzy do dziś mają napuchnięte uszy. I nie ma w tym ani odrobiny przesady, bo w swoich czasach, a nawet dzisiaj, poziom umiejętności muzyków oraz zaawansowanie techniczne materiału bije na łeb znakomitą większość produkcji muzycznych. Potworna szkoda, że Watchtower przez wiele, wiele lat nie znalazł swoich naśladowców, choć może właśnie przez ową kompleksowość nikt nie garnął się do podjęcia rękawicy. Z drugiej strony, wiele z tego, co można znaleźć w muzyce takich sław jak Cynic, Death, Atheist bądź Spiral Architect wzięło jednak swój początek właśnie z twórczości Watchtower. I jeśli miałbym jednak wskazać, która kapela postanowiła zmierzyć się z geniuszem Watchtower, to wskazałbym właśnie kwintet z Norwegii. Tyle tylko, że od czasu „A Sceptic’s Universe” Spiral Architect nie nagrali nic, a Twisted into Form — odprysk od Spirali — nie prezentuje się tak dobrze, choć nadal może się podobać. Wygląda na to, że jeśli Watchtower sam nie zadba o swoje dziedzictwo, nie zrobi tego nikt inny. Na szczęście singiel z 2010 daje nadzieje na coś równie dobrego, jak Energetic Disassembly. I na tym skończyłbym część zapoznawczą, czas w kilku słowach opisać, z czym tak właściwie Watchtower się je.

Główną osią Energetic Disassembly jest średnio szybki, niezbyt agresywny thrash, który poddano jednak obróbce polegającej na połamaniu struktur, wielokrotnych zmianach tempa i intensywności oraz starannemu wyodrębnieniu instrumentów. Już samo to sprawia, że muzyka nabiera wielu cech jazzowego free-stylu. Fanom łamigłówek i wysiłku intelektualnego, tego rodzaju zabieg sprawi niebywałą radość i da sposobność zagłębienia się w najciemniejsze zakamarki aranżacyjnych potworków. Pochodną takiego stylu jest także dość intensywne poczucie pustki, co wynika zapewne z umiejętności muzyków, którzy nie muszą nadrabiać braków hałasem. Jeśli nie znakiem rozpoznawczym, to na pewno pewną wizytówką jest organiczny w brzmieniu, plumkający bas, który mimo tego, iż nie jest na pierwszym planie, wyraźnie odciska piętno na muzyce. Z drugiej strony są operujące w wysokich rejestrach, dość mocno przesterowane gitary. Po tej samej stronie spektrum stoi wokal – wysoki, wrzaskliwy, wwiercający się w ucho, przypominający nieco skrzyżowanie Randy’ego Rampage’a z Mikem Sandersem. Wysoko i skrzekliwie. O tym, że muzyka jest skomplikowana i zmienna już wspomniałem, a niemałe zasługi na tym polu ma pałker, który najwidoczniej założył się z kimś o to, że nie będzie grał schematami. Zakład oczywiście wygrał i swojego pączka zjadł. Tak się w skrócie można zaprezentować debiut Amerykanów. Czy warto? Nie – trzeba, bo wstyd.

deaf


And progressive metal was born. I remember the first time I listened to this it was truly something else, the over the top high pitched vocals, the great riffs, evey different instrument being shred to bits, the technologically paranoid lyrics, the blistering technicality (which was all but unheard of at the time). Energetic disassembly?, truly energetic music.
Once again the musicians are fantastic, Billy white on guitars pulls out some magical riffs and his solos are very interesting - not to mention the guy shreds. Jason McMaster on vocals is an acquired taste, the over the top high pitched hair metal shrill isn't for everyone - once I gave it a chance though I actually started to like it - a lot. The drums are the highlight of the musicianship here, extremely varied and interesting I always have a great deal of respect for drummers who are capable of producing intense technical metal drumming without the use of double kick (that isn't to say I don't love double kick) Rick Colaluca does so much more than hold the band together he pretty much dictates every song. Unfortunately while the bass is extremely competent it isn't terribly prominent and that brings me on to the next point - the production. I'm a big fan of 80's metal production but even so the production is very rough, the guitars are very far down in the mix (besides the solos) and it's hard to perceive much aside from the drums and the vocals which is kind of a shame and I think it would have been better with real drums as opposed to electronic drums.

Every track on this album is a gem, they all have some great bit that you'll want to listen to over and over again, though there are some standouts and early on meltdown is probably the best song on the album in my opinion. The main riff is great, perfect mix of musicality and technicality, the lyrics here really entertain me, talk of geiger counters, waste disposal, radiation sickness and it's capped off with a blistering solo. Energetic disassembly the title track is another highlight with a masterful drum driven middle section.

When I first listened to this I didn't even know it was the first progressive metal album ever and it blew me away when I did, this stuff is more progressive and technical than most progressive metal released today and that is an amazing achievement. Highly recommended to fans of 80's metal especially thrash and fans of progressive metal who want to explore the genre's roots.

FruMp



..::TRACK-LIST::..

CD 1 - Restored Original Version:
1. Violent Change 3:26
2. Asylum 3:50
3. Tyrants In Distress 6:01
4. Social Fears 4:43
5. Energetic Disassembly 4:41
6. Argonne Forest 4:40
7. Cimmerian Shadows 6:38
8. Meltdown 3:59


CD 2 - Remix Version:
1. Asylum 3:51
2. Meltdown 4:01
3. Tyrants 6:10
4. Argonne Forest 5:23
5. Energetic Disassembly 4:38
6. BW115 1:15
7. Violent Change 3:23
8. Rick On Parade 1:58
9. Social Fears 4:41
10. Cimmerian Shadows 6:36
11. Instruments Of Random Murder 3:57
12. The Eldritch 3:14



..::OBSADA::..

Jason McMaster - vocals
Billy White - guitars
Doug Keyser - bass
Rick Colaluca - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Da8y2qbDByM



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tribute band - zespół muzyczny, którego działalność polega na odtwarzaniu muzyki innej istniejącej wcześniej lub współczesnej grupy rockowej. Grupy te starają się odtworzyć muzykę oraz sceniczne przedstawienia oryginalnych grup z możliwie jak największą wiernością. Niekiedy udaje się im osiągnąć taką doskonałość, iż ich muzyka jest nierozróżnialna od oryginalnej (cytat za Wikipedią). Nieżyjący już profesor Białostocki w swoim znakomitym artykule Innowacja i repetycja podjął jakże celne spostrzeżenia na temat oryginalności w sztuce.

Kolejna wizyta Teatru Marzeń (lub BPM – Bogów Progresywnego Metalu) w Polsce za nami. Jak to zwykle ze mną bywa, koncert stał się przyczynkiem do zaopatrzenie się we wszelakiej maści płytowe dobra. Tak, nie ukrywam, że na Dream Theater mogę wydać sporo, a moja pasja zbieractwa projektów, dziwnych płyt i wydawnictw związanych z zespołem to dla wielu lekkie skrzywienie ;).

Jak już kiedyś pisałam w moich recenzenckich bajdurzeniach, Dream Theater to zespół, który zagra wszystko (nawet książkę telefoniczną Nowego Jorku). Seria cover series wydawana przez Ytsejam Records to kawał dobrej, solidnej roboty. Za relatywnie niewielkie pieniądze klient otrzymuje sporo dobrej muzyki. Owszem malkontenci mogą powiedzieć: „po jaką cholerę Portnoy wydaje każde „pierdnięcie” zespołu?”. Ha, jakoś nie mam z powodu tego drimowego rogu obfitości żadnych gastrycznych niedogodnień. Ba – słuchanie tych bootlegów sprawia mi frajdę. Naprawdę. Tym bardziej, że ostatnie propozycje DT należą do perełek Ytsejam Records.

Dziś na przysłowiowej „tapecie” drimowa próba zmierzenia się z klasyką koncertowego grania, czyli Made in Japan Deep Purple. W mojej recenzji Live At Budokan napisałam, że dla wielu zespołów, w tym i dla Dream Theater, MiJ to niedościgły wzorzec idealnego albumu koncertowego. I nadal tak twierdzę. Jest to explicite koncertowej ekspresji. Made in Japan Purpli mogę słuchać o każdej porze dnia i nocy. Zawsze i wszędzie. Po prostu wstyd nie znać. Kamień milowy rocka, klasyka gatunku – jak zwał, tak zwał. Znajomość każdego dźwięku obowiązkowa. Nie znasz, nie orientujesz się – twój problem. Tracisz wiele.

Jak to tematu podeszli muzycy Dream Theater? Z pietyzmem. Łudząca podobna okładka albumu (bawimy się w grę pt: znajdź pięć szczegółów, którymi się różnią te dwa obrazki) i jakże klasyczne wykonanie. Powiedziałabym ZNAKOMITE. Mniej w tych wokalno-instrumentalnych popisach typowego Teatru Marzeń, więcej klasycznego, purpurowego rocka. Oj tak, te dwa japońskie koncerty DT (13 i 15 stycznia 2006) z pewnością przejdą do annałów wykonywania coverów. Słuchając drimowej wersji Made in Japan pomyślałam sobie: do cholery, słuchanie DT z płyt to ciekawe doświadczenie, ale koncerty to już żywioł puszczony na całość. Bez ograniczeń. Panowie pojechali po całości! Wymietli! Czasami coś niecoś od siebie dodali, czasami skrócili. Całość brzmi wręcz wybornie!

Po pierwsze – muzykom DT udało się uchwycić ten purpurowy klimat i nie zepsuć efektu całości. Po drugie podczas tych dwóch japońskich koncertów panowie byli w świetnej formie. James LaBrie znakomicie wczuł się w role Iana Gillana. Powiedziałabym, że wręcz wznosi się na szczyty swoich wokalnych umiejętności (brawa za Strange Kind of Woman z taaakim wydzierem!). Nie udało mu się zepsuć swoim charakterystycznym śpiewem oraz wycieczkom w „wysokie rejestry” żadnego kawałka. Cudowna słodycz w Child in Time (chociaż wersja Gillanowska jest nie do pobicia), Smoke On The Water zaśpiewane bardzo zadziornie i ten feeling w Lazy! Brawa, brawa! Po trzecie: improwizują chłopaki na całego. Z tych nagrań wręcz bije radość, zabawa i spontan (posłuchajcie Lazy i Space Truckin’).Grają bez kunktatorstwa, na wielkim luzie, a już klawiszowe harce Jordana Rudessa – cud, miód, malina! Szlachetne brzmienie Hammonda, przepiękne solówki, odrobina Bacha (nie Chopina).Grane tak, od niechcenia przez czarodzieja klawiszy. W samych superlatywach można określić grę Petrucciego. Owszem, słychać jego nieposkromione ciągoty do grania wydłużonych solówek, ale…tym razem to uchodzi. Ogniste solo w Highway Star wynagradza wszystko (Re-we-lac-ja!). A Portnoy? – jego solo w The Mule całkiem, całkiem. W ogóle bębnił wówczas bardzo stylowo, mniej siłowo, grał z takim szlachetnym umiarkowaniem (co „żelaznemu Mike’owi” zdarza się rzadko). W ogóle to, jak zwykle w przypadku cover series, głęboki ukłon zespołu w stronę klasyków rocka.

Owszem, można zadać sobie pytanie: po co panowie grają covery? No jak to po co? Dla zabawy. A, że grają je w sposób wręcz nieziemski i niedostępny dla większości śmiertelników ( -; D). Bez wątpienia najlepszy cover/tribute band na świecie. Hats off...

Wydawnictwo ma również walor edukacyjny. Wielu młodych słuchaczy progresywnego metalu NIE ZNA klasyki rocka. Może dzięki takim płytom sięgną oni po oryginalne nagrania?

PS. Panowie do miksowania albumu zaprosili Rogera Glovera. Efekt, jak na official bootleg jest bardzo zadowalający.

Lothien



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live at NHK Hall - Osaka, Japan - January 15th 2006

1. Highway Star 8:10
2. Child In Time 11:41
3. Smoke On The Water 7:51
4. The Mule 8:06
5. Strange Kind Of Woman 9:56
6. Lazy 13:27
7. Space Truckin' 19:09



..::OBSADA::..

Vocals - James LaBrie
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Jordan Rudess
Bass - John Myung
Drums, Vocals - Mike Portnoy




https://www.youtube.com/watch?v=oUyA3azwOqk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tribute band - zespół muzyczny, którego działalność polega na odtwarzaniu muzyki innej istniejącej wcześniej lub współczesnej grupy rockowej. Grupy te starają się odtworzyć muzykę oraz sceniczne przedstawienia oryginalnych grup z możliwie jak największą wiernością. Niekiedy udaje się im osiągnąć taką doskonałość, iż ich muzyka jest nierozróżnialna od oryginalnej (cytat za Wikipedią). Nieżyjący już profesor Białostocki w swoim znakomitym artykule Innowacja i repetycja podjął jakże celne spostrzeżenia na temat oryginalności w sztuce.

Kolejna wizyta Teatru Marzeń (lub BPM – Bogów Progresywnego Metalu) w Polsce za nami. Jak to zwykle ze mną bywa, koncert stał się przyczynkiem do zaopatrzenie się we wszelakiej maści płytowe dobra. Tak, nie ukrywam, że na Dream Theater mogę wydać sporo, a moja pasja zbieractwa projektów, dziwnych płyt i wydawnictw związanych z zespołem to dla wielu lekkie skrzywienie ;).

Jak już kiedyś pisałam w moich recenzenckich bajdurzeniach, Dream Theater to zespół, który zagra wszystko (nawet książkę telefoniczną Nowego Jorku). Seria cover series wydawana przez Ytsejam Records to kawał dobrej, solidnej roboty. Za relatywnie niewielkie pieniądze klient otrzymuje sporo dobrej muzyki. Owszem malkontenci mogą powiedzieć: „po jaką cholerę Portnoy wydaje każde „pierdnięcie” zespołu?”. Ha, jakoś nie mam z powodu tego drimowego rogu obfitości żadnych gastrycznych niedogodnień. Ba – słuchanie tych bootlegów sprawia mi frajdę. Naprawdę. Tym bardziej, że ostatnie propozycje DT należą do perełek Ytsejam Records.

Dziś na przysłowiowej „tapecie” drimowa próba zmierzenia się z klasyką koncertowego grania, czyli Made in Japan Deep Purple. W mojej recenzji Live At Budokan napisałam, że dla wielu zespołów, w tym i dla Dream Theater, MiJ to niedościgły wzorzec idealnego albumu koncertowego. I nadal tak twierdzę. Jest to explicite koncertowej ekspresji. Made in Japan Purpli mogę słuchać o każdej porze dnia i nocy. Zawsze i wszędzie. Po prostu wstyd nie znać. Kamień milowy rocka, klasyka gatunku – jak zwał, tak zwał. Znajomość każdego dźwięku obowiązkowa. Nie znasz, nie orientujesz się – twój problem. Tracisz wiele.

Jak to tematu podeszli muzycy Dream Theater? Z pietyzmem. Łudząca podobna okładka albumu (bawimy się w grę pt: znajdź pięć szczegółów, którymi się różnią te dwa obrazki) i jakże klasyczne wykonanie. Powiedziałabym ZNAKOMITE. Mniej w tych wokalno-instrumentalnych popisach typowego Teatru Marzeń, więcej klasycznego, purpurowego rocka. Oj tak, te dwa japońskie koncerty DT (13 i 15 stycznia 2006) z pewnością przejdą do annałów wykonywania coverów. Słuchając drimowej wersji Made in Japan pomyślałam sobie: do cholery, słuchanie DT z płyt to ciekawe doświadczenie, ale koncerty to już żywioł puszczony na całość. Bez ograniczeń. Panowie pojechali po całości! Wymietli! Czasami coś niecoś od siebie dodali, czasami skrócili. Całość brzmi wręcz wybornie!

Po pierwsze – muzykom DT udało się uchwycić ten purpurowy klimat i nie zepsuć efektu całości. Po drugie podczas tych dwóch japońskich koncertów panowie byli w świetnej formie. James LaBrie znakomicie wczuł się w role Iana Gillana. Powiedziałabym, że wręcz wznosi się na szczyty swoich wokalnych umiejętności (brawa za Strange Kind of Woman z taaakim wydzierem!). Nie udało mu się zepsuć swoim charakterystycznym śpiewem oraz wycieczkom w „wysokie rejestry” żadnego kawałka. Cudowna słodycz w Child in Time (chociaż wersja Gillanowska jest nie do pobicia), Smoke On The Water zaśpiewane bardzo zadziornie i ten feeling w Lazy! Brawa, brawa! Po trzecie: improwizują chłopaki na całego. Z tych nagrań wręcz bije radość, zabawa i spontan (posłuchajcie Lazy i Space Truckin’).Grają bez kunktatorstwa, na wielkim luzie, a już klawiszowe harce Jordana Rudessa – cud, miód, malina! Szlachetne brzmienie Hammonda, przepiękne solówki, odrobina Bacha (nie Chopina).Grane tak, od niechcenia przez czarodzieja klawiszy. W samych superlatywach można określić grę Petrucciego. Owszem, słychać jego nieposkromione ciągoty do grania wydłużonych solówek, ale…tym razem to uchodzi. Ogniste solo w Highway Star wynagradza wszystko (Re-we-lac-ja!). A Portnoy? – jego solo w The Mule całkiem, całkiem. W ogóle bębnił wówczas bardzo stylowo, mniej siłowo, grał z takim szlachetnym umiarkowaniem (co „żelaznemu Mike’owi” zdarza się rzadko). W ogóle to, jak zwykle w przypadku cover series, głęboki ukłon zespołu w stronę klasyków rocka.

Owszem, można zadać sobie pytanie: po co panowie grają covery? No jak to po co? Dla zabawy. A, że grają je w sposób wręcz nieziemski i niedostępny dla większości śmiertelników ( -; D). Bez wątpienia najlepszy cover/tribute band na świecie. Hats off...

Wydawnictwo ma również walor edukacyjny. Wielu młodych słuchaczy progresywnego metalu NIE ZNA klasyki rocka. Może dzięki takim płytom sięgną oni po oryginalne nagrania?

PS. Panowie do miksowania albumu zaprosili Rogera Glovera. Efekt, jak na official bootleg jest bardzo zadowalający.

Lothien



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live at NHK Hall - Osaka, Japan - January 15th 2006

1. Highway Star 8:10
2. Child In Time 11:41
3. Smoke On The Water 7:51
4. The Mule 8:06
5. Strange Kind Of Woman 9:56
6. Lazy 13:27
7. Space Truckin' 19:09



..::OBSADA::..

Vocals - James LaBrie
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Jordan Rudess
Bass - John Myung
Drums, Vocals - Mike Portnoy




https://www.youtube.com/watch?v=oUyA3azwOqk



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI




Recorded Live at Birch Hill Night Club - Old Bridge, NJ on December 14th 1996.

CD 1:
1. A Change Of Seasons, Pt. I 3:48
2. A Change Of Seasons, Pt. II 3:04
3. The Mirror 6:50
4. Lie 6:47
5. Burning My Soul 8:22
6. Another Hand / The Killing Hand 13:24
7. Just Let Me Breathe 5:16
8. Caught In A Web 6:19
9. Peruvian Skies 6:39
10. Pull Me Under 7:21

CD 2:
1. Lines In The Sand 14:13
2. Take Away The Pain 6:50
3. A Change Of Seasons, Pt. IV 4:46
4. Ytse Jam 6:10
5. Learning To Live 11:42
6. A Change Of Seasons, Pt. VII 3:12
7. Metropolis 12:33




Vocals - James LaBrie, John Petrucci, Mike Portnoy
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Derek Sherinian
Bass - John Myung
Drums - Mike Portnoy



https://www.youtube.com/watch?v=z25nGjaQrzs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



..::TRACK-LIST::..

Recorded Live at Birch Hill Night Club - Old Bridge, NJ on December 14th 1996.

CD 1:
1. A Change Of Seasons, Pt. I 3:48
2. A Change Of Seasons, Pt. II 3:04
3. The Mirror 6:50
4. Lie 6:47
5. Burning My Soul 8:22
6. Another Hand / The Killing Hand 13:24
7. Just Let Me Breathe 5:16
8. Caught In A Web 6:19
9. Peruvian Skies 6:39
10. Pull Me Under 7:21

CD 2:
1. Lines In The Sand 14:13
2. Take Away The Pain 6:50
3. A Change Of Seasons, Pt. IV 4:46
4. Ytse Jam 6:10
5. Learning To Live 11:42
6. A Change Of Seasons, Pt. VII 3:12
7. Metropolis 12:33



..::OBSADA::..

Vocals - James LaBrie, John Petrucci, Mike Portnoy
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Derek Sherinian
Bass - John Myung
Drums - Mike Portnoy



https://www.youtube.com/watch?v=z25nGjaQrzs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



To wydawnictwo to prawdziwy Święty Graal!!!
Ta płyta jest po prostu rozwalająca!

FA



..::TRACK-LIST::..

1. Prisoner (Of Your Own Soul)
2. Nightmares
3. No Faith For The Liar
4. As Darkness Reigns
5. Paradise (On The Edge Of The World)
6. Knights Of The Round Table
7. The Watcher
8. Prodigy
9. In The End



..::OBSADA::..

Bass - Kevin Reid
Drums - Brent Smedley
Guitar - Kent Smedley
Vocals - William Wren




https://www.youtube.com/watch?v=_wtk26mU_KY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI



To wydawnictwo to prawdziwy Święty Graal!!!
Ta płyta jest po prostu rozwalająca!

FA



..::TRACK-LIST::..

1. Prisoner (Of Your Own Soul)
2. Nightmares
3. No Faith For The Liar
4. As Darkness Reigns
5. Paradise (On The Edge Of The World)
6. Knights Of The Round Table
7. The Watcher
8. Prodigy
9. In The End



..::OBSADA::..

Bass - Kevin Reid
Drums - Brent Smedley
Guitar - Kent Smedley
Vocals - William Wren




https://www.youtube.com/watch?v=_wtk26mU_KY



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Kolejna część serii 'Lost Not Forgotten Archives', która zawiera niewydany wcześniej materiał. 'Live at Wacken 2015' to zapis jednego z występów w Niemczech podczas letniej trasy koncertowej Dream Theater, kiedy świętowali 30-lecie istnienia.


A brand-new, unreleased addition to Dream Theater’s extensive ‘Lost Not Forgotten Archives’ project, ‘Live at Wacken (2015) sees the band playing the world-famous German festival during their Summer European tour where they celebrated their 30th anniversary as a band.



..::TRACK-LIST::..

1. Afterlife 05:35
2. Metropolis, Pt. I: The Miracle And The Sleeper 10:17
3. Burning My Soul 05:42
4. The Spirit Carries On 07:44
5. As I Am 07:38
6. Panic Attack 07:39
7. Constant Motion 07:04
8. Bridges In The Sky 09:43



..::OBSADA::..

James LaBrie - Vocals 
John Petrucci - Guitar 
Jordan Rudess - Keyboards 
John Myung - Bass 
Mike Mangini - Drums



https://www.youtube.com/watch?v=B0fPY9PPB2E



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oryginalnie wydany w 2003 roku album 'The Making of Scenes From a Memory - The Sessions' ukazuje prawdziwy wgląd w proces powstawania przełomowego dla Dream Theater materiału.


Originally released back in 2003 on Ytsejam Records, ‘The Making of Scenes From a Memory – The Sessions’ gives a glimpse at the making of what would go on to become a landmark album for Dream Theater in 1999. This release contains the original tracks from the writing of Metropolis, Pt. 2: Scenes From a Memory, including alternate takes and rehearsals.



..::TRACK-LIST::..

Regression
1. Acoustic Guitar Outtake & Alternate Vocal Take 2:03
Overture 1928
2. Live Alternate Take 3:44
Strange Déjà Vu
3. Writing, Basic Tracks & Vocals 5:01
Fatal Tragedy
4. Writing, Basic Tracks & Vocals 4:01
Beyond This Life
5. Writing, Basic Tracks & Vocals 7:03
Through Her Eyes
6. Alternate Vocal Take & Alternate Sax Take 4:50
Saxophone - Jay Beckenstein
Home
7. Writing Sessions 6:32
8. Very 1st Live Run Through Of 1st Half 7:09
The Dance Of Eternity
9. Live Rehearsal Of Section A 2:58
10. Writing Sessions 5:53
The Spirit Carries On
11. Live Rehearsal Of Original Arrangement 5:12
12. Choir Session Outtakes 6:43
Additional Vocals - Theresa Thompson
13. JP Vocal Demo 2:35
Vocals – JP
Finally Free
14. Alternate Vocals & Outro Vamp Outtakes 5:33
15. Original Sequencer Demo 7:43



..::OBSADA::..

Bass - John Myung
Drums - Mike Portnoy
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Jordan Rudess
Vocals - James LaBrie




https://www.youtube.com/watch?v=muBfZoIsQoA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Oryginalnie wydany w 2003 roku album 'The Making of Scenes From a Memory - The Sessions' ukazuje prawdziwy wgląd w proces powstawania przełomowego dla Dream Theater materiału.


Originally released back in 2003 on Ytsejam Records, ‘The Making of Scenes From a Memory – The Sessions’ gives a glimpse at the making of what would go on to become a landmark album for Dream Theater in 1999. This release contains the original tracks from the writing of Metropolis, Pt. 2: Scenes From a Memory, including alternate takes and rehearsals.



..::TRACK-LIST::..

Regression
1. Acoustic Guitar Outtake & Alternate Vocal Take 2:03
Overture 1928
2. Live Alternate Take 3:44
Strange Déjà Vu
3. Writing, Basic Tracks & Vocals 5:01
Fatal Tragedy
4. Writing, Basic Tracks & Vocals 4:01
Beyond This Life
5. Writing, Basic Tracks & Vocals 7:03
Through Her Eyes
6. Alternate Vocal Take & Alternate Sax Take 4:50
Saxophone - Jay Beckenstein
Home
7. Writing Sessions 6:32
8. Very 1st Live Run Through Of 1st Half 7:09
The Dance Of Eternity
9. Live Rehearsal Of Section A 2:58
10. Writing Sessions 5:53
The Spirit Carries On
11. Live Rehearsal Of Original Arrangement 5:12
12. Choir Session Outtakes 6:43
Additional Vocals - Theresa Thompson
13. JP Vocal Demo 2:35
Vocals – JP
Finally Free
14. Alternate Vocals & Outro Vamp Outtakes 5:33
15. Original Sequencer Demo 7:43



..::OBSADA::..

Bass - John Myung
Drums - Mike Portnoy
Guitar - John Petrucci
Keyboards - Jordan Rudess
Vocals - James LaBrie




https://www.youtube.com/watch?v=muBfZoIsQoA



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy dekady tworzenia muzyki, występów na żywo na całym świecie i szerzenia przesłania pokoju. Z tej wyjątkowej okazji zespół wydał zestaw CD zawierający osiem płyt z sześcioma albumami zespołu i dodatkową kolekcją piosenek z ostatnich 30 lat (na dwóch dodatkowych płytach CD).

Zestaw zawiera też bogatą 112-stronicową książeczkę ze specjalnymi notatkami dotyczącymi każdego albumu. '30 Years Of Oriental Metal' ukazał się 10 grudnia 2021 nakładem Century Media.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Stare At The Ocean Alone 6:15
2. All Is One (Turkish Version) 4:32
3. Children (With Arabic Chorus) 7:08
4. The Beloved's Cry feat. Steven Wilson (Live Tel Aviv 2011) 3:32
5. M I ? feat. Steven Wilson (Live Tel Aviv 2011) 3:35
6. Halon Layam Hatihon feat. Yehuda Poliker (Live Tel Aviv 2011) 6:25
7. From Broken Vessels (Live Tel Aviv 2011) 7:45
8. Jeremy (Cover Version [Originally By Pearl Jam]) 4:03




https://www.youtube.com/watch?v=B_dgET02gwI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy dekady tworzenia muzyki, występów na żywo na całym świecie i szerzenia przesłania pokoju. Z tej wyjątkowej okazji zespół wydał zestaw CD zawierający osiem płyt z sześcioma albumami zespołu i dodatkową kolekcją piosenek z ostatnich 30 lat (na dwóch dodatkowych płytach CD).

Zestaw zawiera też bogatą 112-stronicową książeczkę ze specjalnymi notatkami dotyczącymi każdego albumu. '30 Years Of Oriental Metal' ukazał się 10 grudnia 2021 nakładem Century Media.



..::TRACK-LIST::..

1. As I Stare At The Ocean Alone 6:15
2. All Is One (Turkish Version) 4:32
3. Children (With Arabic Chorus) 7:08
4. The Beloved's Cry feat. Steven Wilson (Live Tel Aviv 2011) 3:32
5. M I ? feat. Steven Wilson (Live Tel Aviv 2011) 3:35
6. Halon Layam Hatihon feat. Yehuda Poliker (Live Tel Aviv 2011) 6:25
7. From Broken Vessels (Live Tel Aviv 2011) 7:45
8. Jeremy (Cover Version [Originally By Pearl Jam]) 4:03




https://www.youtube.com/watch?v=B_dgET02gwI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy dekady tworzenia muzyki, występów na żywo na całym świecie i szerzenia przesłania pokoju. Z tej wyjątkowej okazji zespół wydał zestaw CD zawierający osiem płyt z sześcioma albumami zespołu i dodatkową kolekcją piosenek z ostatnich 30 lat (na dwóch dodatkowych płytach CD).

Zestaw zawiera też bogatą 112-stronicową książeczkę ze specjalnymi notatkami dotyczącymi każdego albumu. '30 Years Of Oriental Metal' ukazał się 10 grudnia 2021 nakładem Century Media.



..::TRACK-LIST::..

1. The Evil Urge (Acoustic Live Version) 3:28
2. A Never Ending Way (Acoustic Live Version) 3:14
3. Mercy (Acoustic Live)(Cover Version [Originally By Paradise Lost]) 3:46
4. The Beloved's Cry (Acoustic Live Version) 6:42
5. The Orphaned's Medley (Acoustic Live Version) 9:33
6. The Calm Before The Flood (Remix) 5:22
7. Building The Ark (Demo Version) 4:58
8. The Kiss Of Babylon (Demo Version) 6:33
9. Mercy (Cover Version [Originally By Paradise Lost]) 5:13
10. Estarabim (Radio Version ) 4:40
11. Above You All (Demo Version 1992) 4:54
12. Pits Of Despair (Demo Version 1992) 4:19
13. Sapari (Instrumental Version) 3:46
14. Bereft In The Abyss (Instrumental Version) 2:50




https://www.youtube.com/watch?v=B_dgET02gwI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trzy dekady tworzenia muzyki, występów na żywo na całym świecie i szerzenia przesłania pokoju. Z tej wyjątkowej okazji zespół wydał zestaw CD zawierający osiem płyt z sześcioma albumami zespołu i dodatkową kolekcją piosenek z ostatnich 30 lat (na dwóch dodatkowych płytach CD).

Zestaw zawiera też bogatą 112-stronicową książeczkę ze specjalnymi notatkami dotyczącymi każdego albumu. '30 Years Of Oriental Metal' ukazał się 10 grudnia 2021 nakładem Century Media.



..::TRACK-LIST::..

1. The Evil Urge (Acoustic Live Version) 3:28
2. A Never Ending Way (Acoustic Live Version) 3:14
3. Mercy (Acoustic Live)(Cover Version [Originally By Paradise Lost]) 3:46
4. The Beloved's Cry (Acoustic Live Version) 6:42
5. The Orphaned's Medley (Acoustic Live Version) 9:33
6. The Calm Before The Flood (Remix) 5:22
7. Building The Ark (Demo Version) 4:58
8. The Kiss Of Babylon (Demo Version) 6:33
9. Mercy (Cover Version [Originally By Paradise Lost]) 5:13
10. Estarabim (Radio Version ) 4:40
11. Above You All (Demo Version 1992) 4:54
12. Pits Of Despair (Demo Version 1992) 4:19
13. Sapari (Instrumental Version) 3:46
14. Bereft In The Abyss (Instrumental Version) 2:50




https://www.youtube.com/watch?v=B_dgET02gwI



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Płytę rozpoczynają etniczne wokale w utworze „Anger”, którym towarzyszy dźwięk liry korbowej. Po chwili dołączają inne etniczne instrumenty, a zaraz po nich mamy jakże charakterystyczne dla zespołu ostre brzmienia. Instrumenty etniczne oraz żeńskie wokalizy jeszcze powrócą w dalszej części tego utworu, ale stanowią one już tylko dodatek. W kolejnych utworach mamy już tylko progmetalowe łojenie, jakże charakterystyczne dla tej grupy. Momentami nawet ostrzej (np. początek „In Disguise”). Słucha się tego dobrze, choć płyta nie powala aż tak bardzo, jak np. dokonania Riverside. Nie będzie to na pewno kandydatka do płyty roku, ale nie jest to absolutnie złe wydawnictwo.

Niektóre utwory są ze sobą połączone. Można też pokusić się o porównania do dokonań grupy Dominium po 2000 roku, w którym to udzielali się muzycy Bright Ophidia. Na płycie sporo się dzieje, a muzyka wręcz zachęca do ruszania się. Niekiedy jako dodatek pojawiają się klawisze, na których gra Krzysztof Murawski. Jest on także odpowiedzialny za elektronikę, która pojawia się głównie w początkowych fragmentach poszczególnych utworów.

Podobnie jak na wcześniejszych wydawnictwach na uwagę zasługuje precyzyjna sekcja rytmiczna (Cezary Mielko na perkusji i Grzegorz Popławski na basie). Gitarzyści Przemysław Figel i Marek Walczuk serwują nam szeroki wachlarz gitarowych brzmień. Od soczystych ciężkich riffów przez gitarowe warkocze i całkiem niezłe solówki aż po granie na gitarach akustycznych. Wokalista Adam „Gethsemane” Boguslowicz serwuje nam charakterystyczny styl znany z grupy Dominium czy wcześniejszych dokonań Bright Ophidia, a czasem growluje. Najspokojniejszą kompozycją jest zamykający album „Rise”. Najmniej jest tam łojenia, dużo spokojniejszej gry, a w ostatnich dźwiękach powracają etniczne instrumenty znane z pierwszego utworu na płycie.

W przeciwieństwie do poprzedniego wydawnictwa zdominowanego przez gitarowe łojenie, mamy tutaj bardziej urozmaicone brzmienie. Można tylko żałować, że klawisze, elektronika, żeńskie wokale czy instrumenty etniczne stanowią jedynie drobny dodatek do niektórych utworów na płycie. Można trochę żałować, że zabrakło tak długiego numeru, jak „In Exile” na poprzednim wydawnictwie, ale znacznie krótszy „Rise” podobnie jak na poprzednim albumie to najdłuższa kompozycja zamykająca wydawnictwo.

Paweł Świrek



..::TRACK-LIST::..

1. Anger 04:57
2. Survive 04:57
3. In Disguise 04:11
4. Cold Embrace 03:51
5. In Your Eyes 04:50
6. The Room 04:07
7. Last Day 04:45
8. Quiet and Calm 05:03
9. Silence I Have 03:39
10. Rise 06:15



..::OBSADA::..

ADAM BOGUSŁOWICZ - vocals
CEZARY MIELKO - drums
PRZEMYSŁAW FIGIEL - lead and rhytm guitars, backing vocals
MAREK WALCZUK - rhytm guitars
GRZEGORZ POPŁAWSKI - bass

GUESTS:
KRZYSZTOF MURAWSKI - backing vocals, keyboards and electronics
MAREK KUBIK - keyboards and electronics
MAREK PAPAJ - ethnic instruments (ANGER and RISE)
KAROLINA CICHA - vocal solo (ANGER)
JULITA CHARYTONIUK - ethnic vocal (ANGER)
MARIA ŻYNEL - ethnic vocal (ANGER)
MAGDALENA WIEREMIEJUK - ethnic vocal (ANGER)




https://www.youtube.com/watch?v=bWeiHDcF0u8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Płytę rozpoczynają etniczne wokale w utworze „Anger”, którym towarzyszy dźwięk liry korbowej. Po chwili dołączają inne etniczne instrumenty, a zaraz po nich mamy jakże charakterystyczne dla zespołu ostre brzmienia. Instrumenty etniczne oraz żeńskie wokalizy jeszcze powrócą w dalszej części tego utworu, ale stanowią one już tylko dodatek. W kolejnych utworach mamy już tylko progmetalowe łojenie, jakże charakterystyczne dla tej grupy. Momentami nawet ostrzej (np. początek „In Disguise”). Słucha się tego dobrze, choć płyta nie powala aż tak bardzo, jak np. dokonania Riverside. Nie będzie to na pewno kandydatka do płyty roku, ale nie jest to absolutnie złe wydawnictwo.

Niektóre utwory są ze sobą połączone. Można też pokusić się o porównania do dokonań grupy Dominium po 2000 roku, w którym to udzielali się muzycy Bright Ophidia. Na płycie sporo się dzieje, a muzyka wręcz zachęca do ruszania się. Niekiedy jako dodatek pojawiają się klawisze, na których gra Krzysztof Murawski. Jest on także odpowiedzialny za elektronikę, która pojawia się głównie w początkowych fragmentach poszczególnych utworów.

Podobnie jak na wcześniejszych wydawnictwach na uwagę zasługuje precyzyjna sekcja rytmiczna (Cezary Mielko na perkusji i Grzegorz Popławski na basie). Gitarzyści Przemysław Figel i Marek Walczuk serwują nam szeroki wachlarz gitarowych brzmień. Od soczystych ciężkich riffów przez gitarowe warkocze i całkiem niezłe solówki aż po granie na gitarach akustycznych. Wokalista Adam „Gethsemane” Boguslowicz serwuje nam charakterystyczny styl znany z grupy Dominium czy wcześniejszych dokonań Bright Ophidia, a czasem growluje. Najspokojniejszą kompozycją jest zamykający album „Rise”. Najmniej jest tam łojenia, dużo spokojniejszej gry, a w ostatnich dźwiękach powracają etniczne instrumenty znane z pierwszego utworu na płycie.

W przeciwieństwie do poprzedniego wydawnictwa zdominowanego przez gitarowe łojenie, mamy tutaj bardziej urozmaicone brzmienie. Można tylko żałować, że klawisze, elektronika, żeńskie wokale czy instrumenty etniczne stanowią jedynie drobny dodatek do niektórych utworów na płycie. Można trochę żałować, że zabrakło tak długiego numeru, jak „In Exile” na poprzednim wydawnictwie, ale znacznie krótszy „Rise” podobnie jak na poprzednim albumie to najdłuższa kompozycja zamykająca wydawnictwo.

Paweł Świrek



..::TRACK-LIST::..

1. Anger 04:57
2. Survive 04:57
3. In Disguise 04:11
4. Cold Embrace 03:51
5. In Your Eyes 04:50
6. The Room 04:07
7. Last Day 04:45
8. Quiet and Calm 05:03
9. Silence I Have 03:39
10. Rise 06:15



..::OBSADA::..

ADAM BOGUSŁOWICZ - vocals
CEZARY MIELKO - drums
PRZEMYSŁAW FIGIEL - lead and rhytm guitars, backing vocals
MAREK WALCZUK - rhytm guitars
GRZEGORZ POPŁAWSKI - bass

GUESTS:
KRZYSZTOF MURAWSKI - backing vocals, keyboards and electronics
MAREK KUBIK - keyboards and electronics
MAREK PAPAJ - ethnic instruments (ANGER and RISE)
KAROLINA CICHA - vocal solo (ANGER)
JULITA CHARYTONIUK - ethnic vocal (ANGER)
MARIA ŻYNEL - ethnic vocal (ANGER)
MAGDALENA WIEREMIEJUK - ethnic vocal (ANGER)




https://www.youtube.com/watch?v=bWeiHDcF0u8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!